We kregen een lijst van 80 mensen bij elkaar om uit te nodigen. Mensen moesten antwoorden als ze zouden komen. Dat deden onmiddellijk een stuk of 30 mensen en ze vroegen ook allemaal of ze iemand mee mochten nemen. Er waren een paar afzeggingen en van de rest niets gehoord. Wat te denken? Komen er 80? Meer? Minder?
Hapjes
De hapjes moesten Afrikaans, Europees en deel vegetarisch zijn. Afrikanen willen brochettes op feestjes. Gerry wil gevulde eieren en kleine glaasjes Gazpacho. Jan Willem maakt het niet uit. Ruth had ideeën over de hoeveelheid kippen die er moesten komen. Ik ben met Ruth naar een markt gegaan helemaal aan de andere kant van de stad. Daar moest het eten vandaan komen vond ze want daar is het vers. Bij aankomst wordt je gelijk besprongen door allemaal jongetjes die je tas willen dragen (tegen vergoeding). Je moet zo'n jongen nemen, anders houden ze niet op. Ik vind dat een ramp. Ik word er helemaal zenuwachtig van want ik draag graag zelf mijn tas. Maar dat kan niet. Op de markt die Ruth had uitgekozen komt nooit een blanke dus ik werd de heel tijd nageroepen: Muzungu, Muzungu. Er was geen ruimte om te lopen en iedereen botst de hele tijd tegen je aan. Je glibbert over de zooi. Oh help. Ik wist weer waarom ik groente kopen aan Ruth overlaat.
Het jongetje wat we gekozen hadden bleek zeer effectief, na een tijdje begon
ik te begrijpen hoe de markt in elkaar zit. Ik had Ruth een lijstje laten
maken en we gingen afstrepen. Iedere keer als het jongetje bijna bezweek onder
de hoeveelheid eten gingen hij en ik terug om de spullen in de auto te leggen
en spraken we af in welk stalletje we Ruth weer zouden vinden. Uiteindelijk
werd het heel gezellig.Ruth komt uit een kook-familie dus met behulp van een broer en een zus en nog wat losse hulp is die hele auto vol eten verwerkt tot hapjes.
Ik kreeg een brainwave en bedacht dat dat niet allemaal in de keuken paste en heb een tafel buiten gezet en de grote parasol erboven. Werkte uitstekend.
De tent
Het is regenseizoen. Soms heb je mazzel en is er geen regen. Soms zijn er enorme stortbuien. Er moest een tent komen vonden de stagiaires. Ariane had een professional organiser gezien op de televisie. Dat leek haar wel wat. Die organiser-dame kwam op bezoek en het werd een alleraardigst gesprek. Toen ze echter twee dagen voor het feest een offerte uitbracht, bleek ze al € 150 voorrij kosten te rekenen. "Dat kan ik beter", riep Ariane en ze ging op pad. Drie kwartier later belde ze op.
Ze had een tent gevonden, sta tafels,
lampen, de hele mikmak. Ze was bij 4 verhuurbedrijven langsgegaan, die allemaal
naast elkaar zitten in van die vage winkeltjes. Spullen verhuur is hier een
echte industrie vanwege die idioot grote trouwerijen die ze hier organiseren.
Bij het laatste winkeltje van Madame Ange, was Ariane tevreden. Uiteraard moest
ik toen op komen draven om te betalen en de zaak te formaliseren. Ik wilde nog
gaan onderhandelen over de prijs maar dat hoefde niet meer want Ariane had dat
al gedaan. Voor € 110 waren we klaar. Zo!Overigens kwam Madame Ange van de tentenverhuur ook op het feest, met haar man. Ze gingen pontificaal in het midden zitten. Ik had het eerst niet zo door. Wie is toch die dame? Ze heeft iets bekends, maar ik weet het niet precies... Kennelijk is naar feestjes gaan een van de bijkomende voordelen van tentenverhuur.
Parkeren
Als er echt 80 mensen komen, dan is dat misschien wel 60 auto's. Een parkeer terrein vol. Daar moeten de lokale autoriteiten voor ingeschakeld worden. En Haruna is bij ons verantwoordelijk voor het contact met de autoriteiten. En ja hoor, de wat grimmige meneer van de lokale burgerwacht verscheen. Dat gaat echt zo bijzonder. Haruna trommelt die man op, ik moet met hem aan tafel zitten, en Haruna gaat dan om de hoek zitten. Hij doet net of hij er niet is, maar wil tegelijk meeluisteren wat we afspreken. "Nee, Haruna, niet op de grond om de hoek zitten, kom erbij aan tafel zitten." De burgerwacht meneer begon een heel betoog in het Kinyarwanda, Pacifique vertaalde. Nadat bleek dat ik zonder meer bereid was om de burgerwacht wat te betalen voor toezicht op de geparkeerde auto's verdween de grimmigheid en werden we vrienden.
De Speech
Jan Willem was heel druk met allerlei werk dus hij heeft zich niet met de voorbereiding bezig gehouden. Op de dag zelf stond hij zijn mannetje en heeft hij een speech geproduceerd in het Kinyarwanda. Pacifique heeft de speech gecorrigeerd en daarna hebben we hem 10 x hardop geoefend, en.... het is deels gefilmd.
We hadden onze stagiaires nog bang gemaakt dat ze een presentatie moesten geven op het feest over ons bedrijf, maar uiteindelijk hebben we dat zelf gedaan.
Uiteraard hebben we e-learning gedaan met alle feestgangers. Onze beamer bleek sterk genoeg om buiten op het huis te projecteren. En dat is zo leuk van Rwanda, het lessysteem is hier zo schools dat iedereen, ook reeds lang volwassen, in koor antwoorden als je ze een vraag stelt. Geweldig!
Een goed feest
Uiteindelijk hebben we ook nog gedanst in de huiskamer. Er waren geen 80 mensen, maar het was toch wel bijzonder om te zien wie we bij elkaar gekregen hebben, tenslotte zijn we hier nog niet zo lang. Het bleek dat veel mensen elkaar kenden waarvan wij niet wisten dat ze elkaar kennen. Zo vonden oude schoolvriendinnen elkaar terug en ontstond er een groepje stevige Afrikaanse dames op leeftijd die het erg gezellig kregen. De plakkers moesten we met enige overredingskracht aanmanen te vertrekken. Tot mijn verbazing zei Ariane om half 12 (het feestje was aangekondigd van zes to half negen) dat het nu genoeg was. Ze kondigde aan dat het nu het laatste nummer was. Toen onze inmiddels dronken buurjongen begon te zeuren over nog meer muziek en meer laatste nummers, zei ze heel resoluut "nee".
En dat was maar goed ook want de volgende dag gingen we om 7 uur 's ochtends vogels kijken, maar dat wordt weer een nieuw verhaal.
De Muur
Nog even: vanwege de e-learning volg ik ook af en toe e-learning. Nu kwam ik in een cursus van FutureLearn zoiets leuks tegen, een Padlet. Dagt is een soort muur waarop je heel gemakkelijk een berichtje kan zetten. Dit wil ik uitproberen. Dit is dus een experiment.
Klik op onze muur en post een berichtje als reactie op deze blog.
Vanuit nederland horen we berichten over een prachtige nazomer en herfst en dat het maar niet koud wil worden. Geniet ervan!
liefs, Gerry