Het huis is gelukt
Ons huis is af en we zijn verhuisd. Dat was eind augustus, de verhuizing. Niet dat het huis toen af was, dat is nu pas af, eind oktober. Eind augustus besloten we te verhuizen, omdat er anders nooit een eind zou komen aan de verbouwing. De werklieden werken merendeels op uurbasis. Ze hebben er belang bij om overal zo lang mogelijk over te doen, vooral als ze na ons huis geen nieuwe klus hebben. Maar met ons als pottenkijkers werken ze toch harder.
We zijn verhuisd met een open vrachtwagen. Die maakte acht ritjes van 300 meter en toen was alles over. De keuken was nog niet klaar en ik had de keukenspullen zo ingepakt dat we een kampeerkeuken konden inrichten onder het afdak van het buitenkantoor. De rest van de keukenspullen zat in dozen die we zolang in de gastendouche opstapelden.
Net toen alles binnen stond, begon het keihard te regenen. Tussen het kantoor en de kampeerkeuken ontstond binnen een uur een gigantische modderpoel. En toen werd het donker. Dat was wel even een “Ik vertrek!” momentje. De volgende ochtend bleek de oplossing eenvoudig:. Irenee (opzichter) liet stepping stones neerleggen waarmee je hink-stap-sprong van het kantoor naar de buitenkeuken kon.
De keukenkastjes waren in februari al geleverd en hebben maandenlang onder een dekzeil vreselijk in de weg gestaan in de reserve slaapkamer. In augustus zou de keuken eindelijk geplaatst worden onder leiding van Joost, een Nederlandse meubelmaker. Maar dat vlotte niet zo. Hij was nogal druk met van alles, waaronder scheiden.  |
| Janvier probeert de moed erin te houden |
De scheiding van Joost liep uiteindelijk fout af. De Rwandese rechter veroordeelde hem tot het betalen van buitenproportionele sommen geld aan zijn ex-geliefde, waarop hij het land is ontvlucht. Zijn medewerkers hebben de keuken afgemaakt en op wat gaatjes wegwerken, schuren en lakken na, is het sinds gisteren eindelijk echt klaar.
Het was heerlijk toen de 25 werkmannen die nog aan de slag waren verdwenen. Rust! Nu worden we gewoon ’s ochtends met zijn tweeën wakker. Niet dat ze om 7 uur ’s ochtends al door de ramen staan te loeren wat je aan het doen bent.
Tegelijk mis ik ze ook wel een beetje. Er was een ontzettend suffe elektricien met een rastamuts die na het aanleggen van 2 stopcontacten altijd ging slapen in de schuur op een paar zakken cement. Geen idee wat hij ’s nachts deed in plaats van slapen. Alle stopcontacten die hij aanlegde zaten scheef, dus hij moest alles twee keer doen, want wij willen ze recht. Gelukkig werd hij betaald op aangenomen werk, dus financieel leden we er geen schade van.
Er was een jongetje met een grote pot verf, “mister touch up”, die heel netjes kon schilderen zonder druipen. Volgens mij is hij de enige in Rwanda die deze vaardigheid bezit. Hij werd mijn vriendje. Hij maakte alles wat mis was weer goed. Er waren wel 10 jongens die altijd giga gaten aan het graven waren of met grond en stenen in grote emmers aan het sjouwen waren. Op een gegeven moment vroeg ik er een om plantgaten te maken voor een paar bomen. Hij begon meteen enthousiast te rennen en samen hebben we bomen geplant. Hij voelde zich zo vereerd dat hij me nadien zeer nauwlettend in de gaten hield om te kijken of hij misschien nog iets voor me kon doen. De anderen waren duidelijk jaloers.
En nu is het echt af. We wonen er prima. Het huis is heerlijk groot en alles doet het. Allen het kantoor blijkt wat warm te worden als de zon schijnt. Het grote werk is nu de tuin. Zodra het regent dreigt weer die modderboel, maar gras planten gaat helpen.
Het gender training materiaal is gelukt
Het gender training materiaal is min of meer klaar. We hebben afgerekend met de subsidie verlener en we hebben het geld binnen. Eigenlijk is het materiaal nooit af, want iedere keer als ik ernaar kijk bedenk ik nog weer hoe het nog mooier kan. Maar we hebben het klaar verklaard. Er moet nog hier en daar wat redactie gepleegd en nog wat vertaald in het Kinyarwanda. Dat doen we beetje bij beetje de komende tijd. We hebben het materiaal gepresenteerd op de conferentie e-learning africa die dit jaar in Kigali was en we hebben gezellige foldertjes laten drukken.
De komende tijd zullen we nog in de weer zijn om uit te leggen hoe je het materiaal gebruikt en gaan we door met promotie maken. Ik ben vooral trots op een gigantische hoeveelheid tekeningen die we hebben laten maken en die iedereen gratis kan downloaden. Ook de cursus over gender-based violence voor gemeenten is erg goed geworden. Als ik hem doorkijk ben ik zelf onder de indruk van wat ik allemaal kan leren over het onderwerp in die cursus. Terwijl ik de cursus zelf in elkaar gezet heb!
Een nieuwe opdracht is gelukt
Nog meer goed nieuws, we hebben weer een nieuwe e-learning opdracht. Materiaal maken over “hoe werk ik met boeren?” Jan Willem heeft via een Nederlands project geregeld dat we deze cursus kunnen maken. Voorlichtingskunde is zijn oude vakgebied. Toen we de start van het project bespraken begon hij Gretta en Nehemie (ons personeel) uit te leggen hoe in 1970 in Wageningen de eerste professor voorlichtingskunde benoemd werd. Jan Willem werd helemaal fanatiek en gaf gelijk een lezing met de belangrijkste principes van voorlichtingskunde. Hij haalde de (Nederlandstalige) voorlichtingskunde Bijbel erbij van professor van der Ban. Gretta en Nehemie knikten braafjes, maar je zag ze denken…. 1970?
Een goede vakantie in Nederland is ook gelukt
In oktober hadden we onze vakantie gepland. Dit keer was het ontspannen. Gewoon rustig in het vliegtuig zonder de spanning over wat je aan gaan treffen. Met mijn vader gaat het weer goed, en we zijn een heel gezellig weekend met mijn ouders op stap geweest. Het was prachtig weer in Nederland.
 |
Weer bij
Nou, nu ben je weer bij. Het was een druk jaar tot nu toe.
Ik heb nog niet geschreven over het zeer geslaagde bezoek van Hannah (Jan Willem’s oudste) en haar vriend Roel. Dat bezoek zat vlak na de verhuizing, tijdens e-learning Africa en pal voor de vakantie. Hannah en Roel hebben het kippenhok afgemaakt. Roel heet de Haan van achteren. Hij heeft een haan gefiguurzaagd en op het kippenhok gemaakt. Nu denken wij iedere dag aan hem.
groet, Gerry