Ons huishouden Afrikaniseert

Terug in Rwanda, na een goede vakantie in Nederland, viel ons iets op: onze Rwandese huishouding Afrikaniseert.

De pepers zijn rijp

Dat was voor de vakantie ook al zo, toen hebben we wat potten sambal gemaakt. Na de vakantie bleken er opnieuw ontzettend veel pepers rijp. Haruna ging ze plukken en het werd een kartonnen doos vol. Die doos staat je dan op het aanrecht aan te staren. Nog maar een keer sambal dan. Hier zie je JW aan het werk, acht kilo rode pepers verwerken. 
 
Een week later, nu 10 kilo pepers. Wij hebben genoeg sambal tot 2059 dus er moest raad verschaft. Janvier, onze kok, vindt dat je pepers ook kunt drogen. Nu hebben we een peper droogproject. Zodra de zon schijnt verschijnen er op allerlei plaatsen matten en doeken met pepers die moeten indrogen. Net zoals je langs de weg ziet in de dorpen. Onduidelijke oogsten die moeten drogen op matjes. 

’s Avonds wordt de zaak binnengehaald en ’s ochtends komt het weer naar buiten. Hoe lang het moet duren en waartoe het moet leiden, -tot zoiets als peper poeder-, weet ik niet. Maar Janvier zegt dat ik me niet ongerust moet maken.

Een goede raad: mocht je ooit in Rwanda terecht komen en gaan tuinieren, plant geen rode pepers, want die doen het uitstekend. Ik heb geprobeerd om een doos pepers te slijten aan een Belgische chocolatier, maar hij hapte niet. Misschien deed ik te enthousiast.

De poezen en honden eten vis

Voor de vakantie was onze huishouding uitgebreid met Snow en Sansa, twee poezenzusjes. Dotjes van poezen die in je haren bijten wanneer je zwetend achter de computer de kost probeert te verdienen. Marieke, onze Nederlandse overbuurvrouw zou wel eens regelen dat we ook een hond kregen. Haar man vond een loslopende hond op een drukke verkeersweg. Die hond bleek uit iemands auto gezet. 
Toen we in Nederland op vakantie waren kwam er een WatsApp bericht met honden-foto. Ik vond het niets. Wat een lelijke hond. Dat bleek volledig tegen het zere been. Voor echte hondenliefhebbers bestaan er geen lelijke honden. Na onze vakantie hebben we de zaak eerst drie dagen genegeerd. Daarna bleek er geen ontkomen aan. 

Nu hebben we Magisse (spreek uit Majisse) als nieuwste onderdeel van onze huishouding. Haruna heeft zijn naam verzonnen. Magisse blijkt Haruna’s Kinyarwanda verbastering van ‘Max’. Alle honden heten Max. Nu is dit een vrouwtje dus is Magisse wel passend. De dierenarts had er nog nooit van gehoord en onze werknemers vonden het geen naam, maar de naam kleeft nu aan het beest dus er is niets meer aan te doen.

Zij eet rijst, met wortel en doperwten en visjes met hondenbrokken. Dat eten de poezen ook, maar dan met poezenbrokken. Die visjes zijn een soort gedroogde en gezouten mini-sardientjes. Je koopt ze in grote hoeveelheden en ze stinken. Zout is niet goed voor onze huis-beesten, dus die visjes moeten eerst gespoeld. Janvier had 5 kilo gedroogde vis gekocht en op een vrijdag avond kwamen we in ons voorraad hok een grote emmer stinkende wekende vis tegen. Op maandag ging Janvier die vis weer drogen in de zon.

De vlinders zijn ook rijp

De laatste e-cursus die we maakten ging over water. En water is wel een dingetje in land van 1000 heuvels. De hoosbuien van de klimaatverandering spoelen je vruchtbare grond zo de heuvel af. Daartegen dienen terrassen aangelegd te worden met bomen erop. Ik wilde graag in de cursus zetten welke bomen op die terrassen moeten, want alleen maar Eucalyptus kan nooit de bedoeling zijn. Dat bleek een ingewikkelde vraag die mij in contact bracht met allerlei nieuwe mensen. Ecologen, bosdeskundigen, landschapsarchitecten, ik heb er een hele nieuwe kennissenkring aan overgehouden. 
Daarbij zit ook Ian, een Engelse lepidoptoroloog, een vlinderdeskundige. Hij heeft een vlinderkas in zijn tuin. Hij is ooit gepromoveerd in Ghana op de Diadem (Hypolomnas Misippus) en hij zet zich in voor de actieve verbreiding van deze soort in Rwanda. 
Wij kregen van hem drie poppen op een eierkarton. Die hebben we opgehangen boven onze bureaus in het buitenkantoor. Na een paar dagen wachten hing er inderdaad opeens een prachtige vlinder aan de eierdoos haar vleugels te drogen. Een vrouwtje volgens Ian. Twee dagen laten volgde een mannetje.  Nu maar hopen dat ze voor nageslacht gaan zorgen in onze Afrikaanse tuin.

Groet, Gerry