woensdag 3 februari 2021

Tweede lockdown, op zoek naar schoonheid op de vierkante centimeter

Op een afstandje volgen wij de berichten over Nederland, de tweede lockdown waarin jullie zitten. Wij waren min of meer “vrij”. Een avondklok, om 20.00 uur, maar dat was alles.

Op 19 Januari 2021 was het ook hier weer raak. Complete lockdown. De motortjes mogen niet meer rijden, ons personeel moet weer thuiswerken en je mag alleen naar buiten om boodschappen te doen. Sporten mag wel, wonderlijk genoeg van 5.00 tot 9.00, alleen in je eigen buurt. Avondklok naar 18.00.

Ach, we zijn het inmiddels gewend en de spullen zijn in huis. Jan Willem deed het rondje om ons personeel internet modems en hun computers te brengen. We hebben het kantoor weer ingericht zodat wij zeeën van ruimte hebben en vrij gemakkelijk schoven we weer in het regime. Een half uurtje later op, af en toe wat in de tuin werken en in een rustig tempo achter de computer.

Terry was op bezoek toen de lockdown weer over ons heen kwam. Zij is een goede vriendin met een bedrijf dat speelgoed maakt in Rwanda. Zij komt af ten toe kijken hoe het met haar bedrijf gaat en logeert dan bij ons. Zij is ook kleuterjuf en kunstenares en weet van alles van vormgeving. Ze heeft ons drie vrijdagmiddagen les gegeven. Als e-learning specialisten moet wat we maken, er wel een beetje uitzien. En dat is toch zo interessant. 


Ik ben zo dyslectisch als wat. Zonder de spellingscheck zou ik onleesbare tekst produceren. Maar als er een spatie teveel in een zin staat zie ik dat. Want ik ben inmiddels zeer geoefend in het “verbeteren” van het werk van onze medewerkers. Ontbrekende punten, fout afgesneden foto’s, gebrek aan hoofdletters, verschillende lettertypes door slordig kopiëren van het internet, als een dragonder zit ik ze op hun nek. “Zie je dat dan niet?” “Huh…..” Nee dus. Ze zien het niet.


 

Nu ging het ook nog rond dat ze InDesign wilde leren, een complex programma voor grafische vormgeving. Het is echt een kunst om dat onder de knie te krijgen. En dat onder de knie krijgen heeft alleen nut als je ook een idee hebt over iets moois maken. Vormgeving dus, kijken en oordelen.

Terry haar eerste opdracht was: ontwerp een vlag. Daar had ze een geweldig filmpje bij. Over stadsvlaggen. Wisten jullie dat Amsterdam een van de beste heeft? Best moeilijk, een vlag ontwerpen. Als huiswerk moesten we tijdschriften beoordelen. Hoe zitten ze in elkaar en wat is mooi?

Ik heb helemaal uitgeplozen hoe de Groene Amsterdammer in elkaar zit. Ik lees hem al 42 jaar, en heb nu pas ontdekt dat het kunst katern de steunkleur blauw heeft en de rest is rood. En dat ze op een bladzijde aan het begin van een paragraaf een paar woorden vet maken, zodat je houvast hebt bij het lezen. Zoals ik ook gedaan heb in dit stuk. Viel het jullie op? Ik heb een exemplaar van het tijdschrift Vogels, van de Vogelbescherming. Dat is het mooiste blad ooit. Prachtige foto’s van vogels en zo mooi vormgegeven. 

De volgende vrijdag ging het over lettertypes, kleur en moesten we patronen maken in een kleurplaat. Erg leuk om te doen. De laatste vrijdag, de lockdown was inmiddels ingegaan, was de les online. Wat een stress. We hadden een uur om foto’s te maken, vanuit worm-perspectief en vanuit vogelperspectief, de fotos te bewerken en aan elkaar op te sturen. Nou geven we vaak les over foto’s dus alle bloemen in de tuin, de hond en de kat worden regelmatig gefotografeerd. Aangezien het inmiddels werk op de vierkante meter werd, moest de hond het weer ontgelden. Jan Willen ging helemaal op de vierkante millimeter, onze trouwring.

Nadat de foto’s beoordeeld waren was de huiswerk opdracht om er een artikel mee te maken. Zie het resultaat waar ik apetrots op ben. Gewoon in WORD. Niks InDesign. 

Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik voor de eerste bladzijde een pagina van Vogels min of meer nagemaakt heb. Ontworpen door Janneke Smale van saiid/smale

Volgens Terry geeft het niets, namaken. Dat is zelfs heel goed. Het helpt heel veel om na te maken, want het leert je heel veel over alle kleine details die je precies goed moet hebben. Schoonheid op de vierkante centimeter.


Nu weet ik wat ik moet doen met alle medewerkers die zo graag weer een nieuwe software willen leren. Ik laat ze eerst verschillende bladzijdes namaken. Uit Vogels, en uit de Groene Amsterdammer, met dummy tekst. En uit Ni Nyampinga, want er moet ook iets Rwandees inzitten, voor het culturele evenwicht. 

Mogelijk zou Terry over Ni Nyampinga zeggen dat de tekst te weinig witruimte heeft. Maar dat zien onze Rwandese medewerkers vast niet.

Dit stukje zelf ziet er suf uit. Het is mij nog nooit gelukt om in het Blogger programma iets moois te maken. Nu zie ik dat Google dit oeroude programma toch een beetje afgestoft heeft. Dus een volgende keer zou ik dat ook eens kunnen proberen.

 

Groet, Gerry

En hou vol allemaal.