E-cursussen voor vintage automonteurs in Rwanda om de Wereldbank te lokken

 Lieve mensen,

Jaar wisselen doet terug kijken en oordelen. Wat was het waard dit jaar? Wat hebben wij zoal beleefd?

Dit jaar hebben we elearning voor automonteurs gemaakt die sleutelen aan vintage fossiele brandstof auto’s, die de Wereld bank moet lokken om te investeren in elearning voor beroepsopleidingen. Dat is een hele prestatie toch? En we zijn er nog goed voor betaald ook.

Dit is misschien wat veel in een keer. Laat me het verhaal stap voor stap vertellen. 

Voorjaar 2022 wonnen we een tender voor het maken van lesmateriaal voor studenten automonteur. Nou claimen we altijd dat we ieder onderwerp kunnen ver-e-en, maar dit was wel een wilde gooi. Enigszins besmuikt begonnen we aan deze opdracht.

Het volk waarmee we moesten werken was erg leuk. Monteurs. Recht door zee. Sleutelaars. Praktische mannen (er was geen vrouw bij) die lesgeven aan andere mannen. Bij de studenten hebben we één vrouw ontdekt. Het moest gaan over vier onderwerpen: motor onderhoud, de uitlaat, olie en smering, en koeling.  Aan het begin van het project hebben we wat bezoekjes gebracht aan de vier monteursopleidingen. We ontdekten al spoedig dat er op die beroepsopleidingen helemaal geen internet is, en ook geen klaslokalen met computers. Wat moeten ze dan met zelf-paced elearning? Nee, daar moesten we niet teveel vragen bij stellen. Het ging over de toekomst. Dan zal er internet zijn.

 Veel bazen met belangen

De baas van de ICT afdeling van de overkoepelende beroepsopleidingen kwam zich met ons bemoeien en ook degene die het elearning beleid maakt. We moesten goed ons best doen en iets moois maken want vele ogen zouden op ons gericht zijn en het project moest lukken. We waren een pilot project. “Zullen we niet iets maken over de toekomst, over elektrische auto’s?” vroegen we nog. Nee, dat hoefde niet. In Rwanda waren voorlopig nog wel genoeg benzine en diesel auto’s. 

Lecture notes

De beroepsopleidingen hebben een leerplatform, daar zijn ze heel trots op. In de corona tijd moesten alle docenten daar hun lesmateriaal opzetten. Docenten hier hebben nooit boeken. Ze grabbelen rijp en groen van het internet en zetten dat in eindeloze PowerPoint presentaties die ze woord voor woord voorlezen. “Lecture notes” heet dat, en studenten op een beroepsopleiding of op de Universiteit krijgen daar eindeloze stromen van te verwerken. Er zwerven dus van die lecture notes op dat leerplatform, maar de eerste serieuze interactieve elearning zou van ons gaan komen. Okay.

We hebben de lecture notes van de docenten opgevraagd en omgewerkt met behulp van het internet tot samenhangende verhalen. Het internet blijkt helemaal vol te zitten met filmpjes van Indiërs en witte mannen (we hebben één vrouw gevonden die uitlegde hoe je een radiator monteert) die zuigers en verbranding demonstreren, pakkingen vervangen, uitleggen hoe je slijtage in een oliepomp beoordeelt en nog zo wat. Daar hebben we allemaal stukken uitgeknipt en op volgorde gezet, keurig met bronvermelding.

Twee keer hebben we twee dagen vergaderd met een delegatie van de docenten automonteur. Geweldig vonden ze het. Voor het eerst kwamen de vier opleidingen bij elkaar, en hoorden ze van elkaar hoe ze werken. Ze mochten commentaar leveren op wat we gemaakt hebben, en hun conclusie was: er moesten nog meer filmpjes in. Jan Willem, Ineza, Adbudkalim en Nehemie deden nog een ronde over het internet, en ja hoor, nog meer prachtige filmpjes. Ik deed de kwaliteitscontrole en als ik het niet snapte moest het overnieuw. Het filmpje is gemaakt door Adbulkalim.

Op de tweede bijeenkomst was de stemming eerst opperbest. Het was prachtig geworden vond iedereen. Maar toen Jan Willem iedere opleiding vroeg hoe ze dit nou gaan gebruiken sloeg de stemming om. Jan Willem was namelijk even vergeten dat ze het helemaal niet kunnen gebruiken, ze hebben immers geen internet en geen computers voor hun studenten. De elearning opperbaas kwam tussenbeide. We waren mooi op tijd klaar met het project want volgende week kwam een delegatie van de Wereldbank op bezoek. Die ging hij een project van 400 miljoen dollar voorleggen met veel elearning erin. En ons project is het bewijs dat Rwanda het kan, elearning maken. En dan gaat de Wereldbank dat betalen, voor de toekomst.

De monteurs zaten er sippig bij te kijken en begrepen het niet helemaal. Ze vonden vooral dat ze meer training nodig hadden. Ze wilden nu ook elearning maken. Ze hebben zelfs gezamenlijk een tamelijk onleesbare verklaring opgesteld waarin ze daarom vroegen. Uit de lecture notes hadden we al opgemaakt dat ze eigenlijk geen Engels kunnen, ze kopiëren letterlijke teksten. Maar toen ze een gezamenlijke verklaring schreven, bleek waarom ze zo van filmpjes houden. Dan kan je zien wat er gebeurt zonder dat er taal aan te pas komt.

Jan Willem vond het zo sneu dat hij de docenten beloofd heeft dat ze het materiaal ook in een PowerPoint krijgen. Dus hebben we alle interactieve elearning vragen weer terug gekopieerd in ongeveer 400 slides. We produceren nu ook lecture notes, maar wel met video’s. Hopelijk kunnen die docenten ergens een projector vinden om de slides te vertonen aan hun studenten.

 

Ik vertelde over het project tegen Rini die hier op bezoek was. “Wat leuk dat er eindelijk een vrouw is met wie ik over auto’s kan praten” zei hij.

Ach ja. Het waren leuke mannen, die docenten van de monteursopleiding. Wars van bureaucratie en lekker praktisch. Ze hebben nu toch iets beters dan een half jaar geleden. En wij hebben bijgedragen om geld van de Wereldbank te krijgen. Voor 400 miljoen dollar kan je wel wat doen.

En als het internet eenmaal gearriveerd is, dan is de elektrische auto dat waarschijnlijk ook. Dan hebben wij een vintage cursus op de plank liggen.

Een goed 2023 voor jullie allemaal, en ik wens jullie veel bijzondere projecten.

Gerry van der Hulst