Over stoepen en goten

Over stoepen en goten.

Morgen ligt hier een stoep

Het is regenseizoen en het regent dus bijna elke dag.

    

Eerst de goten voorzien van beton en metselwerk

Vaak begint de dag zonnig, maar de stekende zon en de vochtige lucht vertellen al hoe het 's middags zal zijn: regen of zelfs een fiks onweer.

In onze wijk, met de prachtige naam Kibagabaga, worden op dit moment voorbereidingen getroffen voor het grootscheeps asfalteren van de straten en het aanleggen van stoepen langs de reeds geasfalteerde hoofdwegen.  Een gigantische operatie die groot deels met de hand en met een onnavolgbare snelheid en accuratesse wordt uitgevoerd.

De ene dag is er nog niks en de volgende dag liggen er opeens tientallen meters gestrate stoep langs een weg. 

 Kigali is gebouwd op heuvels, dus goede afwatering van de wegen is van levensbelang. dat hebben ze hier goed begrepen.  Het verharden van een weg begint met  de angstwekkend diepe afwateringsgoten te voorzien van betonnen vloeren en gemetselde wanden. 

Vervolgens een hele hoge stoep aan de hoge kant

Vervolgens wordt aan de hoge kant van de weg een enorm hoge straatstenen stoep aangelegd, waarna tenslotte de weg tussen de goot en de stoep wordt opgehoogd en geasfalteerd, zodat het water van de weg direct in de goot belandt.  

En als het water zo in goot loopt, waarom dan niet je auto?   Bordjes met 'gevaarlijke berm' kennen ze hier niet. 

    

Bordjes met 'gevaarlijke berm' kennen ze hier niet.

Al die gemetselde goten worden nauwgezet schoon gehouden door de straatvegers, veelal uitkeringsgerechtigden van wie hier een forse tegenprestatie wordt geëist voor hun karige uitkering.  

Het is natuurlijk geweldig dat de overheid hier investeert in de aanleg van stoepen, want er lopen hier nogal wat mensen langs de weg.  Zonder stoep is dat levensgevaarlijk. 

Wordt dit een veilige stoep?

Aan de andere kant is het dan weer apart om te zien dat de aannemers kennelijk geen instructies hebben gekregen verkeersborden of lantarenpalen die midden op de nieuwe stoep dreigen terecht te komen te verplaatsen.    Daar     wordt dus vrolijk omheen gestraat met soms         bizarre gevolgen.  Toch óók niet goed voor de       veiligheid, vooral voor mensen zoals ik die niet     altijd goed uitkijken waar ze lopen....

Zoals overal in Afrika ontbreekt het toch ook       in Rwanda kennelijk aan de organisatie van           onderhoud en afwerking. Op de meest gekke

plekken vind je onverwacht levensgevaarlijke       gaten  in een verder prima bestrate weg.

Hoe duur en hoe moeilijk is het om dat even op te lossen?  Er is gewoon geen mechanisme om het te signaleren en actie te ondernemen.   

Hoe moeilijk en hoe duur om dit even op te lossen?

Dat heeft natuurlijk ook met armoede te maken: je krijgt een weg van een donor, maar het onderhoud moet je als land/stad zelf betalen... Maar het is toch ook een kwestie van mentaliteit en van organisatie. 

Afwerking van wegen en stoepen is  van groot belang voor de duurzaamheid. Maar goede afwerking is ook duur.  Dus zie je nogal wat slordigheid die je het ergste doet vrezen voor

de levensduur van een en ander.  Als verwende Europeaan is mijn neiging als ik zoiets zie meewarig mijn hoofd te schudden, maar dan schiet mij net op tijd te binnen hoe wij destijds gedwongen door geldgebrek ons huis in Driebergen hebben laten verbouwen door een Poolse aannemer... en dan begrijp ik alles opeens veel beter. Vreemder vinden wij de vele kapitale villa's die kennelijk al jaren geleden zijn neergezet in de verwachting dat er een goede weg zou komen en nog steeds leeg staan, want...hoe kom je er?  Daarover een andere keer meer.

   

Mooi huis, maar hoe kom je er?

 5 mei 2015, Kibagabaga,

Jan Willem Eggink