zondag 4 december 2016

Termieten in de tuin

De laatste tijd twee maanden werden we in ons huis nogal geplaagd door mieren. Hele kleintjes. Ze doen niks, maar ze zijn met erg veel. Ik denk dat ze door de vele regens ons huis zijn binnengetrokken. Het begon eigenlijk in september met Afke, die onder de douche opeens uit het niets door duizenden mieren werd besprongen. Toen ze nat en naakt, nou ja, bedekt met mieren dan, gillend de kamer in kwam rennen kreeg ik al een angstig vermoeden dat dit de voorbode van een plaag zou zijn kunnen zijn. En dat was ook zo. Binnen twee weken was de grote bus ecologische mierenpoeder die ik uit Nederland had meegenomen op. En ze bleven maar komen. Uit alle hoeken en gaten marcheerden ze in goed georganiseerde kolonnes door het huis. Net de badkamer gedweild en gepoederd en een kwartier later lag het er alweer bezaaid met dooie mieren. Vruchtensap gemorst op het aanrecht en vergeten weg te vegen? Driehonderd mieren in vijf minuten. Was Afke nog schattig in de weer met van internet geplukte middeltjes uit grootmoeders tijd als talkpoeder, azijn en kokend water - Janvier en ik hadden al snel door dat om de oorlog tegen deze indringers te winnen grovere middelen nodig waren. Tevens voelden wij natuurlijk de ridderlijke drang de dames in huis (Gerry en Ariane) tegen deze plaag te beschermen. Bij de Nakumatt vond ik vervaarlijk uitziende spuitbussen en poederbussen die beloofden alle insecten binnen enkele seconden te doden - vliegend of kruipend- maakt niet uit. Ondanks dit prettige vooruitzicht, bleek het nog een maand te duren voor de strijd gestreden was. Sinds een week kunnen Gerry en ik weer koken en tandenpoetsen zonder in onze ooghoeken of op onze armen en benen gewriemel waar te nemen. Wat een genot!

Net toen we begonnen te ontspannen zagen we in de tuin een rare ronde plek verschijnen in het gras:

 Toen we gingen kijken zagen we dit:
 Termieten! We lieten Haruna ze weghalen, maar de volgende ochtend zag de plek er zo uit:
 Wat een power! Ik zag al een termietenhoop van twee meter hoog verrijzen in onze tuin. Wat te doen? Als je op Wikipedia bij termieten kijkt, dan word je niet vrolijk. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, zijn ze geen familie van de mieren, maar van de kakkerlakken. Verdelgingsbedrijven schrijven verlekkerd dat ze grote kaken hebben, wel 20 kilo hout per week eten, bij voorkeur uit je huis en bovendien giftig kunnen zijn. Ik kreeg spontaan heimwee naar die leuke kleine miertjes...
Op internet staat eigenlijk geen goede manier om er vanaf te komen, behalve dan een verdelgingsbedrijf bellen. Net wilde ik maar eens wat gaan rondbellen, toen Haruna aankwam met zijn hak. Wat ga je doen? vroeg ik. "Umwami!" zei hij grijnzend en wees naar de grond. 

De Koning en de Koningin opgraven! Natuurlijk, dat is de oplossing (zolang ik het maar niet hoef te doen). In tegenstelling tot mieren hebben termieten een koning en een koningin, die samen voor het nageslacht zorgen. Zo'n stel kan wel 50 jaar worden! Ik sta altijd weer versteld wat een mietje ik ben als het op "vieze enge dingen" aankomt.
Haruna begint gewoon, met laarzen aan -dat wel- een enorm gat te graven. Onder de grond blijkt het termietennest wel een vierkante meter groot te zijn. De grond is helemaal verkit door het speeksel van de beestjes. Het is soms echt hak- en breekwerk. De termieten schieten overal heen, maar Haruna gaat onverstoorbaar en geconcentreerd verder. En na een uur of twee heeft hij de Umwami en de Umwamikazi te pakken. 

De koningin is een ongeveer 10 centimeter wollige larf. Haruna kijkt ernaar en zegt "vier jaar". Kennelijk heeft ze een soort jaarringen. Tot mijn verbazing maakt hij haar niet dood, maar gooit ze over de muur. "Ik wil niet dat de termieten wraak komen nemen" verklaart hij deze keuze. Nu moeten alleen de overgebleven termieten nog opgeruimd, maar ook daar weet 

Haruna wel wat op: hij laat de kippen los en die hebben de maaltijd van hun leven! Na drie dagen zijn alle termieten opgegeten of verdwenen. Er wriemelt niks meer. Het gat kan dicht gegooid. En Haruna is onze held natuurlijk!

Jan Willem

Geen opmerkingen:

Een reactie posten