Over Stempels en Vogels

Veel  mensen hebben ons gevraagd hoe het afgelopen is met het kopen van onze auto. Nu, dat verhaal willen we jullie niet onthouden. Het is ons gelukt na twee weken angstvallige radiostilte om een redelijk faire deal te sluiten met Lea, de vorige eigenaresse over de betaling van de extra reparaties die nodig bleken om de auto veilig en goed functionerend te krijgen. Inmiddels had zij ook  eindelijk van de bank het bewijs gekregen dat zij haar lening op de auto had afgelost en dus leken er geen belemmeringen meer om de auto officieel over te schrijven op naam van Three Mountains learning advisors ( auto van de zaak is hier nòg veel lucratiever dan in Nederland want bijtelling kennen ze niet).  Dus wij stonden op tweede Paasdag om 10.00 uur weer bij de Rwanda Revenue Authority in de rij met alle benodigde papieren. Toen wij na een half uur aan de beurt waren en de ambtenaar zag dat de auto op naam van een bedrijf kwam te staan, vond hij dat er op de aanvraag wel een bedrijfsstempel bij de handtekening van de directeur moest staan. Zonder bedrijfsstempel kon hij toch echt de papieren niet goedkeuren. Gerry was zo verbouwereerd dat ze keihard begon te lachen, wat tot niet begrijpende reacties uit de zaal en van de ambtenaar leidde. 

Lea gebruikt als eerste ons nieuwe bedrijfsstempel

 Volslagen kortsluiting. Het duurde even voor wij begrepen dat het inderdaad ging om een simpel stempel met onze bedrijfsnaam erop. Wij stonden paf, maar argumenteren dat zoiets toch geen enkele juridische status kan hebben, omdat iedereen elk willekeurig stempel kan laten maken, maakten geen indruk: dat stempel moest erop en anders konden we het vergeten.  Lichtelijk geschokt dropen wij af.

Het mooie van Kigali is dan weer wel dat het in een bepaald druk straatje het wemelt van de zaakjes die in een uurtje stempels produceren. File, eindeloos zoeken naar een parkeerplek, wachten, koffie drinken en dan: ja hoor! Een heus Three Mountains bedrijfsstempel! Anderhalf uur later zitten we weer te wachten bij de RRA en je zal het 

Het felbegeerde kentekenbewijs 

niet geloven, maar als we aan de beurt zijn, gaat het inderdaad gesmeerd. ´Ziet er toch veel beter uit zo, met een stempel!´ vindt de ambtenaar en binnen een kwartier heeft Gerry de felbegeerde Gele Kaart in handen. Hij wilde nog wel even weten waarom Gerry daarnet zo moest lachen.

Maar dan is de volgende etappe: de verzekering. Lea had een all risk verzekering. Deze was afgedwongen door de bank die de auto had gefinancierd bij Radiant verzekering die als slogan voeren: "a promise is a promise".  Haar agent van Radiant blijkt een kennis die pas twee uur later beschikbaar is. Een goed moment om dan alvast ook maar een bankrekening te openen. Aanvankelijk hadden we Cogebanque uitgezocht, maar dat blijkt de bank waar Lea is opgestapt als branch manager, omdat de Nigerianen die de bank hebben overgenomen hun personeel 7 dagen in de week 14 uur laten werken.  De van oorsprong Kenyaanse I&M bank, waar de meeste buitenlanders hun rekeningen hebben, is recent voor de derde keer overgenomen, naar men zegt ook door Nigerianen en verkeert in onduidelijke omstandigheden, dus besluiten we toch maar om bij de Bank of Kigali te gaan bankieren.  De Rwandese staat heeft een meerderheidsbelang in de Bank of Kigali wat als voordeel heeft dat hij niet failliet zal gaan, maar als nadeel dat als hier ooit nog eens de pleuris uitbreekt de staat rare dingen kan gaan eisen van de Bank. Het is wel de volksbank voor de werkende Rwandees. Een soort Postbank zeg maar.  Tot onze verbazing gaat het openen van drie rekeningen ( een dollarrekening, een eurorekening en een Rwandese francsrekening) heel gemakkelijk.

Gerry heeft de smaak van het stempelen te pakken

Gerry heeft de smaak te pakken en voorziet met groot plezier alle aanvraagformulieren van ons nieuwe stempel. We krijgen direct onze rekeningnummers en kunnen meteen onze cash meegebrachte dollars en euro's storten. Gek, we waren eigenlijk snel gewend aan het rondsjouwen met duizenden euro's en dollars in cash. Best makkelijk ook. Nu moeten we straks weer naar de bank om geld op te nemen..

De verzekering is ook weer bijzonder: in een klein kantoortje staat één wrakke computer en één kast met wat mappen erin. Onze verzekeringsagent kan ons het verschil tussen de drie vormen van auto-verzekering niet goed uitleggen. Wat we wel begrijpen is dat we de duurste moeten nemen, want die werkt heel gemakkelijk, terwijl met die andere twee het eindeloos duurt voordat de verzekering iets uitkeert.  Ook op de website van Radiant worden we niet veel wijzer.  No claim, daar doen ze niet aan. Na wat gesoebat mogen we de polis van Lea overnemen voor de resterende tijd en dan kunnen we daarna verder kijken. Moe van een dag bureaucratie capituleren we: doe maar..dan zijn we in ieder geval verzekerd.

Nu nog even iets héél anders: vogels! Rwanda heeft met 692 soorten de meest diverse vogelpopulatie van Afrika. In onze tuin barst het van de kolibri's,  mezen en vinken in vele bonte kleuren. Met Pasen zijn we voor het eerst buiten de stad vogels gaan kijken met onze nieuwe verrekijker die Maria Lauran voor ons gekocht heeft bij Vogelbescherming Nederland. 

We rijden naar een brug over een rivier en lopen het veld in.  In de bloedhitte zindert het van de kolibri's . Na een half uur zien we een visarend. Iets verderop een primitieve steenfabriek met witte ibissen. De hitte, de rivier, de geur van warm gras, het doet ons 

denken aan Niger, waar we ook veel langs de rivier hebben gewandeld.  

Steenfabriek: binnen in de stapel klei-stenen zijn holtes waarin vuur wordt gestookt. Zo worden het bak-stenen.

hartelijke groet,

Jan Willem