Huis en Auto

Huis en auto

Hoera, we hebben een huis! En wat voor een huis: 4 slaapkamers, drie badkamers en een grote keuken. Op een rustige maar centraal gelegen plek in de stad met grote tuin en mooi uitzicht. En dat allemaal voor $735 per maand.  

Ons toekomstige huis

met tuin

 Prima deal. Enige nadeel: het is pas beschikbaar in Juli. Dat betekent dat we tot 11 juni, wanneer we voor 3 weken naar Nederland komen, onze zullen moeten blijven behelpen met tijdelijke oplossingen. Dat hebben we er graag voor over, want in vergelijking met de twintig huizen die we met makelaars hebben bezocht, steekt deze vondst er met kop en schouders boven uit.  Met dank aan Josette Veerkamp, de vrouw van de Nederlandse projectleider van Catalyst, een landbouwontwikkelings-programma. Josette werkt zelf niet, een heel bewuste keus zegt ze zelf, want haar kennis als verzorgende is hier niet nodig en ze wil geen baan inpikken van een Rwandees. Ze heeft wel veel mooie verhalen en kent iedereen in de Nederlandse gemeenschap hier. Zo ook Koen en zijn Rwandese vrouw Eugénie die eind juni naar Burundi verhuizen....Kijk, zo kom je aan een huis.

Nu we tot eind april zullen blijven waar we nu zitten, loont het de moeite wat verbeteringen aan te brengen in onze woonomstandigheden. Van een stoffer en blik en een afwaskwast had onze huisengel nog nooit gehoord. Niet zo raar, want het bleek niet eenvoudig een winkel te vinden waar ze die verkopen. Maar met behulp van Josette is het Gerry gelukt een Chinees borstelpakket aan te schaffen. Weg vieze lapjes!  

Ook al zijn de nachten momenteel redelijk fris, als er geen raam open kan vanwege de muggen, wordt het toch benauwd. Dus gaan we op jacht naar hout en gaas om voor iedere slaapkamer van het huis een hor te maken. Ik heb tenslotte mijn hele gereedschapskist meegenomen in het vliegtuig.  We verslijten drie 'gidsen' voor we via-via bij een winkel terechtkomen die horrengaas aan de meter verkoopt. Het uitmeten van wel drie meter is een heel spektakel. Het winkeltje is daarvoor te klein, dus dat gebeurt gewoon op straat. Voor hout voor het frame worden we verwezen naar de timmerwerkplaats om de hoek. Een plek van een bijbelse schoonheid en ijver, waar een zestal prachtig gespierde mannen staan te zagen, schaven en lijmen. Balkjes van 2x3 cm hebben ze niet, maar die kunnen ze wel voor ons maken door een paar smalle planken in de lengte door te zagen. We hebben ongeveer 15 meter balkjes nodig. 

Een plek van Bijbelse schoonheid...

Dat is dus 7,5 meter zagen. Met een gewone handzaag. In drie kwartier gepiept door die jongen in die blauwe overall hiernaast op de achtergrond! Inmiddels slapen wij alweer een week met behorde open ramen. Heerlijk!

Ja, en dan onze auto. Ook een interessant traject. Anatole, een ex-collega van Agri-ProFocus Rwanda, is verloofd met Lea.  Lea werkt bij de Cogebank. Sinds een jaar is de Cogebank overgenomen door Nigerianen. Die zijn heel ambitieus en willen geld maken met die bank. dat doen ze door keihard te concurreren op prijs van hun bankproducten, waardoor ze veel nieuwe klanten aantrekken, maar dat kan alleen maar uit als ze tegelijkertijd hun kosten drukken en dat doen ze door hun personeel ongehoord onder druk te zetten en werkdagen tot wel 15 uur af te dwingen. Lea kon daar niet meer tegen en is opgestapt. Maar Lea heeft wel een auto die is gefinancierd met een zachte lening van de bank. Nu ze is opgestapt verdubbelt voor haar de rente en dat kan ze niet opbrengen. Kortom: Lea moet van haar auto af. Anatole kent mij en weet dat wij een auto zoeken. Dus Anatole biedt ons de auto van Lea aan voor een de prijs die zij er zelf ook voor heeft betaald nog geen jaar geleden. Op zich niks mis mee, maar het is wel een auto uit 1998 die hier nog rustig €7000 tot €8000 doen. En moet je een tweede hands auto kopen van een vriend? Kan eigenlijk alleen maar fout gaan, want oude auto's zijn kostbaar in het onderhoud...Maar dit is wel Afrika en vrienden laat je niet in de kou staan....Kortom: we hebben toegezegd de auto te kopen onder voorwaarde dat alle bekende en bestaande mankementen eerst op Lea's kosten worden verholpen. Daar gaat Lea mee akkoord, maar kunnen we dan wel een voorschot geven om die reparaties van te betalen? Het mag in euro's. Dus feestelijk overhandigt Gerry een gloednieuw biljet van €500 aan Anatole als aanbetaling voor de auto. Die dan omgerekend nog €6.900 kost.

Feestelijke overhandiging van het voorschot

Drie dagen later staat een geheel overgespoten en uitgedeukte auto voor ons klaar. Ziet er best strak uit. Jammer dat ze de spiegels vergeten zijn vast te schroeven en ook die ene koplamp is nog niet vervangen. Maar dat komt wel. Eerst maar eens de auto op onze naam zetten. Dat kost een middag langs verschillende instanties, waarvan de laatste de belastingdienst is. Die kijken of er geen schuld op de auto rust. En ja hoor: voordat wij eigenaar kunnen worden van de auto moet Lea haar schuld bij de bank aflossen. De schuld is 5.500.000 frcs . Dat was een week geleden, toen wij het voorschot betaalden nog €6.900. Helaas doet Griekenland niet wat Dijselbloem wil en dus kost de auto vijf dagen later €7.285. Ik neem mij voor nog eens goed na te denken over het valuta beleid van de multinational De Professionele Mens/Three Mountains.

Kek karretje, zij het met wat gebreken....

Overigens past €7000 in briefjes van €500 makkelijk in je portemonnee. Dat kan je niet zeggen van de 1100 bankbiljetten die je er voor terug krijgt bij het FOREX bureau. Grotere briefjes dan 5000 frcs (€6) hebben ze hier niet.             

Inmiddels is onze auto alweer drie dagen in de revisie nadat we er een paar dagen mee gereden hebben. Er schijnt een onderdeel dat vervangen moet worden niet te krijgen te zijn.  Ook is de auto nog steeds niet overgeschreven op onze naam. Maar dit is Afrika.  Wie maakt zich nou druk om dat soort dingen? Het komt heus allemaal wel goed, alleen het kan wat langer duren dan je dacht...

Moeder snijdt geboortetaart!

Ons sociale leven krijgt heel langzaam vorm. Dit weekend waren we op kraamvisite bij Till Loeper. Een hele leuke jonge Duitser die Nederlands spreekt en getrouwd is met een Rwandese. Let op de mierzoete verjaarstaart. Iedereen moest een hapje. Till woont in een bescheiden huis in de moslimwijk van Kigali met het mooiste uitzicht over de stad dat we tot nu toe hebben gezien.

Werk

Vandaag zouden we samen met een Rwandese partner, Kevine Bajeneza, een hele leuke ondernemende vrouw met een eigen privé-opleidingsinstituut, ons eerste acquisitiegesprek hebben in Rwanda met de Directeur Generaal van de Rwanda Workforce Authority. We willen samen met Kevine een gespreks- en sollicitatie vaardigheden training ontwikkelen die gebruikt kan worden om leerlingen van het beroepsonderwijs beter voor te bereiden op het verkrijgen van een baan. Daar schijnt hier een schreeuwende behoefte aan te zijn, omdat het onderwijs heel erg autoritair en technisch gericht is. Aan persoonlijke vorming wordt weinig aandacht besteed.  Helaas bleek mijnheer de DG ons vergeten. We hebben een nieuwe afspraak gemaakt en daarna nog even rondgelopen op het terrein waar ook een kappersschool en een ICT school gevestigd zijn. Gerry en ik vielen stijl achterover: supergoed geëquipeerde klaslokalen. Wij konden zo ons gratis laten kappen. 

Gerry met de praktijkleidster van de supergoed geëquipeerde kappersschool

Gaan we zeker doen!  En op ICT afdeling kreeg een groep van 25 hoofden van plattelandsscholen in het Noorden net les over het gebruik van het nieuwe online registratie en monitoring systeem van het ministerie van Onderwijs.  Kennelijk gaan ze er vanuit dat al die scholen internet hebben. Zou dat echt waar zijn?  Om daar achter te komen moeten we zelf maar eens gaan kijken op het platteland hier. We zijn Kigali nog niet uit geweest.  We nemen ons voor zodra de auto klaar is eens buiten de stad te gaan kijken. Zo groot is Rwanda tenslotte niet. Binnen drie/vier uur ben je in elke uithoek van het land.

We zijn benieuwd naar jullie reacties.

Tot de volgende blog!

Hartelijke groeten,

Jan Willem