Plotseling een huis gekocht

We hebben een huis gekocht in Rwanda. Zo maar hup! Gedaan. Het is wel even schrikken, maar het is ook wel goed.

We waren al een tijdje op zoek naar een huis. Met Daniel, de makelaar gingen we de afgelopen tijd op donderdag middag huizen kijken. We hebben veel bijzondere dingen gezien: gigantische huizen zonder tuin. Tuinen met bijna geen huis. Huizen die te dicht langs een drukke weg liggen, huizen waar de achterburen in je huis kijken, van alles. Daniel weet ook alle roddels.

Op een bepaald moment wordt huizen kijken een soort hobby. We wandelen veel. Overal zie je dan leegstaande huizen of landjes. Als je dan aan Daniel vraagt Van wie is dat? dan heeft hij een week later antwoord. Dan weet hij of de mensen voor een redelijke prijs willen verkopen (omdat ze financiële moeilijkheden hebben) en waarschijnlijk weet hij nog veel meer wat hij ons niet vertelt. Hij weet ook welk bouwproject blijvend gestrand is en welk onafgebouwd huis van een gevluchte genocidepleger is. Erg gezellig allemaal.

In het buurtje waar we nu wonen staan ongeveer 20 dezelfde huizen. Het huis net aan de overkant van het parkje stond te koop. Jan Willem wilde dit huis graag kopen, maar ik zag het niet zo. Het is wel aardig, maar toch minder mooi dan het huis waar we nu zitten. We hebben twee rondjes met onze huisbaas onderhandeld maar we kwamen er niet uit. Onze huisbaas heeft niet genoeg financiële moeilijkheden. De prijs die hij vroeg motiveerde hij zo: Het is de helft van de prijs van een huis in Brussel. Maar ja, we zijn hier niet in Brussel en dus waren we niet zo onder de indruk van dit argument.

Daniel vertelde dat een huis afbreken hier gratis is. Als je iemand de ramen, deuren en WC potten beloofd, voeren ze zelfs het puin af. Dan ga je met heel ander ogen naar alle bouwsels kijken. Zo groeide ons lijstje met mogelijke opties naar 5 stuks. Daarop togen we met ons lijstje naar het One-Stop-Office. Daar zit een allerliefste dame die het kadaster beheert en de website met het Kigali City Masterplan. Alle percelen staan er keurig op ingetekend met de geldende bouwvoorschriften. Wij hadden zelf al enige voorstudie gedaan maar hadden de regels toch wat teveel in ons eigen voordeel geïnterpreteerd. Zo bleken er 7 appartementen terug gebouwd te moeten worden op de plek waar nu één huis staat, als je dat huis helemaal afbreekt. Op een perceel met een commerciële bestemming (waar wij een huis en een groot kantoor wilden bouwen) bleek een buurtwinkel te moeten komen. Eigenlijk viel alles af. Enigszins ontmoedigd gingen wij op vakantie naar Nederland.

Terug in Kigali hebben we weer een nieuw rondje met Daniel gedaan. Hij had nu een perceel in de aanbieding met een redelijk tuin en een mooi uitzicht. Huis verbouwen zou kunnen, maar het stond wel erg ingeklemd tussen de buren. We zijn twee keer gaan kijken en na de tweede bezichtiging zijn we ook nog even langsgegaan bij het favoriete huis van Jan Willem. En toen dacht ik: Ja, het kan wel.

Voor de zekerheid wilde ik ook het oordeel van die lieve dame van het One-Stop-Office. Zijn er echt geen bijzondere voorschriften en kunnen we op deze plek kantoor aan huis voeren? Jan Willem vond dat bezoek eigenlijk onzin, want hij vindt zichzelf inmiddels expert op dit terrein. Maar als ik vol hou gaat hij toch braaf met me mee. Toen we binnen kwamen bij het One-Stop-Office bleek dat ze nog wist wie we waren. Ze gaf ons een hand en zei toen: Yes, I remember both of you. You are so full of life. That is something we do not see here so often. Nou, toen was Jan Willem helemaal verkocht.

Wat we kopen

De indeling van het huis is hetzelfde als het huis wat we nu hebben, de trappen zitten net iets anders, eigenlijk beter. Nu hebben we een soort gat in de gang tussen de slaapkamer en de keuken: het begin van een trapje naar beneden waar je per dag 100 keer overheen stapt. Ik ben altijd bang dat ik ooit in het donker van een van die nare trapjes af zal vallen. In het nieuwe huis zitten er leuningen aan de trapjes.

De tuin is minder groot en het uitzicht is minder. Dat valt gedeeltelijk op te lossen door de begroeiing weg te halen en met de onderburen te onderhandelen of de muur weg mag en er een spijlenhek mag komen waar je doorheen kan kijken.

Het nieuwe huis is beter geschikt om een kantoorruimte aan vast te bouwen dan ons huidige huis, en daar ging het allemaal om. Het huis ligt heerlijk rustig, op een van de rustige plekken midden in Kigali. Dit weten we nu zeker na al onze avonturen met Daniel. Bovendien heeft het een goede prijs.

Ik moet wennen aan de grote muren achter het huis die de berg tegen moeten houden. Maar nu ik er een paar maal geweest ben merk ik dat het went. En dat ik op houd met vergelijken met wat we nu hebben en vooruit begin te kijken.

We hebben 2 architecten gevraagd om een verbouw voorstel. De beste gunnen we het werk. Dit gaat weer veel nieuwe avonturen opleveren. Hopelijk niet zo erg als met de Polen die ons huis in Driebergen verbouwd hebben.

Hier is de link naar het huis. Ze hebben het wel heel mooi gefotografeerd. Let vooral op het prachtige gasfornuis wat we erbij krijgen!

We houden jullie op de hoogte.